Gecemin maziye açýk penceresinden Ýnsanlýk müzesine bakýyorum Ne çöl eksik ne deniz Gökyüzü yine sessiz Parmak kaldýrýyor hayal kýrýklýklarý Milattan önceki maðaralarda
Dilleri tanýdýk Acýlar ayný renkte Akýl duyguya yenik düþmüþ Kardeþler var ki Yüzünü yýkamýþ kin çeþmesinde Ve kan izi duruyor Kimsenin olmayan topraklarda
Kadýnlar ve çocuklar Zehirli fikirlerin kurbaný Köylere miras kalmýþ cehalet Hilelerle büyümüþ þehirler Savaþlar, barýþlar ve savaþlar... Ölüm ne kadar sýradan Ýlerliyor takvimler Ya insanlýk!
Ýnsan en çok insana düþman ...kýyamete kadar...
Yalvaç - 6 Þubat 2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sait ÖZBAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.