Yazmaktan hayli kirlendi Yazarken çýðlýðý sel gibi geliyordu üzerime! Ýçimde yanardað Ucuna basa basa kuruyordum kâðýtla ölümüne bað! Yazdýðýmdan ötürü her günde Kim okursa býrakmýyordu sað Yok, olacak gibi deðildi kündeyle… Durur karþýmda Sanki yýkýlmaz gibi dað!
Lakin bir kalem ölür diðeri açýlýr Ben yazmazsam baþkasý saçýlýr Dert varken hangisinden kaçýlýr Benimkisi çocuksu veryansýn!
Fýrlattýðým kalem karþýmda çýldýrasýya gülüyor Baktýkça ona yüzüm, betim benzim soluyor! Almazsam yine elime Dur diyemeyeceðim lafazan dilime Lakin kim dinler aðzýmdan çýkaný Sel gibi akaný…
Kalemi yeniden açtým Sivrildi… Dudaklarým kapandý! Ýçimde ne varsa Deprem etkisiyle Satýrlara devrildi…
Okuyanýn vay, vay haline Bulacakmýþ gibi okur hazine Vurmak yerine dizine Çare arar baþkasýndan beyhude…
“Oku” Kalemin yazdýðýný deðil! Bak etrafýna Yaratmýþ yaratan nasýl da ehil… Suskun dil Tükenmiþ pil… Yusuflar oturur Bak Kuyuda Eðil
…/
Kabus nöbetleriyle uykudan ayýldýðýmda Kuyunun karanlýðýna inandým durdum… Gecelerimi korkuyla süsledim kurdum Bedenimden ötesi deðilmiþ asla yurdum Ondan ayrýldýðýmda, Kalemim verdi son kez selam Dedim “Aleyna aleyküm selam!" Toprak taneleri üzerime kar gibi yaðarken!
Al sana iþte gerçek Boþa korkmuþsun Boþa ödlek…
Saffet Kuramaz Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.