Gül ile bülbül!...

Candan konuþurdun konuþunca, sen,
Silindi gülüþünün o rengi duvarlardan,
Gönlüm baðlandý, alýnmasýn gözlerin,
Ayýrt etmedim onu yeþil çayýrlardan....

Gönlüm sendedir, sen, beni býrakma,
Issýzlýk vadeder yokluk, eþsiz yuvaya,
Baðrýmda aþkýn taþlandý, zedelendim,
Yaktýðýn ateþle, döndüm kuru ovaya...

Yaprak dökümünde, uçuþan yaprak sýn,
Gördüm yorgun dallarý sallayan baðlar,
Bir günah etmedim hiçbir günahým yok,
Her defa terk ediþin çöker, içerim aðlar...

Destanlýk aþkýmýzý kime anlatayým ben,
Sevdasýz anlamaz anlatsam, gelir uykusu,
Öykü âlâsýný, kendin yazmak istiyorsun,
Yaralar, sana da çizik atar, olmaz korkusu...

Nice nice sevdalar, geçmiþtir bu yoldan,
Kimi ben gibi zalim aþkýna tutuþur gider,
Gönlü sevdiðinden geçmeyenler de olur,
Kimi hiç sevilmez, bir kenara, atýlýr gider...

Hayatta tutunacak neyin kalýr, gül yoksa,
Hep gamlý hazanýn hacetin de bir bülbül,
Kalbimin bahçesinde yeþerip açan sýn gül,
Beni mahrum etme, þakýsýn, gül ile bülbül...

Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.


Sosyal Medyada Paylaşın: