Bütün ýþýklarý söndürdüm Kederimle Uzandým yataðýma...
Þehrin kasvetli ýþýklarý Vuruyordu küçük odama... Çare olsun diye yaralarýma el açýp sarýldým Esmalara...
Ay doðmuþtu camýma Þehrin ýþýklarý boyun bükmüþtü O ilahi aydýnlýða... Þahittim.... Dalmýþken semaya bakmaya Elem neþrah leke sadrak!.. Sesleri doldu barýnaðýma...
Kalkýp oturdum... Bismillah... Önce korktum... Gözlerimi kapattým... Ak dolmuþ saçlarýmda gezen ellerin sahipleri... Yüzlerinde tebessüm Ýri kara gözleri ve sesleri..! Ayeti tamamlýyorlardý kendileri...
Yalnýz deðildim... Artýk korkmuyordum... Þahittim arþýn sahibinin Sonsuz du merhameti... Þu firavun diye söylenene Nur yüzlüleri gönderdi de... Uyuttular Amentülerle... Þahitim...
Olmasam bile Kulaklarým seslerine, Gözlerim, bana bakan gözlere Þahitlerse gelirler dile...
25/09/2018 ERDOÐAN KILINÇER
Sosyal Medyada Paylaşın:
kırılmış Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.