MATEM

Yatýyorsun ölüme her gün
Yine ve yeniden þimdi,
Serseri mayýn gibi savrularak
Yatýyorsun yine ölüme…

Sýrtýnda zorbanýn keskin býçaðý
Uçuruyor aklýný baþýndan yine,
Saplýyor yüreðine týrnaklarýný
Böðründe santim santim ölüm!...

Durduðu yerdesin hayatýn
Ellerin kavrulmakta kordan,
Yakalayacaksýn uzatsan elini
Karanlýk yüzünü dünyanýn…

Eriyorsun kýrýk kabuðunda
Beynini kemirmekte güneþ,
Kuruyor bedenin susuzluktan
Kömürleþmekte iri gözlerin…

Hissetmiyor artýk ayaklarýn
Ateþine bastýðýn korlarý,
Koþturan insanlar içinde
Çöl ortasýnda yapayalnýz…

Hayatýn ucundasýn yine
Yalpalayarak boþluktasýn,
Ruhunun önünde diz çöktüðü
Hissettiði yerdesin ölümün…

Ýbrahim Soyalar

Sosyal Medyada Paylaşın: