defn

gözlerimin bulutu kirpiklerimin saçaklarýnda donuk bir is
omuzlarýmda bir yük ki, dünya aðýrlýðýna denk düþüyor
kalbim bir demircinin ateþ ocaðýnda kýzarmýþ
ve nasýrlý ellerindeki çekiç darbelerinde þekillenmiþ gibi
þimdi tutsan yüreðimden, yanar ellerin...

dilime raptiyelenmiþ öfkelerimi zor kontrol ediyor beynim
az kaldý... yutkundukça içime akan bu kanda boðulacaðým...

bir maðaranýn nemli duvarlarý gibi kendime damlýyorum
terk edilmiþ harabe bir koku var içimde
ölüm ekseninde adeta zikzak çiziyor ölüm meleði
yolunu þaþýrmasa beni çabuk bulurdu...
isteyince ölmek olmuyor iþte...

yüzüme siluetini çizen bir düþün yamacýnda
urganý boynuma takmýþ,
izi yüreðinde kalacak bir intiharý tasarlýyorum
sensiz ölmenin manasý bile yok diye...
can çekiþince de ölemiyorum...

içimin sol notasý özlemin tellerine iniyor
hüzün kalesinden parça parça dökülüyorum
hangi enstrüman ne çalarsa çalsýn, çýkardýðý ses acý meyliyor
baþkasý deðil...
beni, beni sen yýkarsýn koyduðun musalla’da...

ah sevgili... nemli yaramýn beklenen em’i...
þimdi yitik düþlerimin ücra köþelerinde
dizleri burnuna deðmiþ bir þizofren misali iki büklüm
serilmiþim buz odalý beton duvarlarýn arasýna
ve bekliyorum üzerimi öter misin diye...

bu aþkýn yükünden sýyýrýp ruhumu sana baðýþlýyorum
ömür saltanatýnýn gönül bahçelerinde dilediðince gez
virane evimin duvarlarýný yokluðunla ateþe veriyorum
yüreðini yurt bildiðim sen...
kundakta vurulmuþ çocuk gibi sessiz kanýyorum...

ah sensizliðin bu Çin iþkencesi...
ayrýlýðýn gaz odalarýnda kalýrken nefessiz
ölüm hissi gözlerine uzanmanýn en güzel yolu oluyor
ki habersizim... bilemedim...
ben sende kendimi çoktan defn’etmiþim...

Stockholm 03.02.2019 Yerel saat: 22:02
Sosyal Medyada Paylaşın: