Efkâr dolu bir hüzün vardý Þairin þiir yazarken yüzünde Binlerce yýldýz kayýyordu gözünde Yazarken kâðýda þiirlerini kâðýt sýrlarýný saklýyordu Gülüþünü gülüþündeki sessizliði Gönlünde kanayan yarasýný Þiir kokuyordu odasý kalemi kâðýdý Yazýyordu binlerce aðýtý Yazmayla bitmiyordu Ýþte bu nedenle Efkâr dolu bir hüzün vardý yüzünde kaleminde Zaten þairden baþkasý taþýyamaz Yazarken aðlayamazdý Hangimiz düþmedik beyaz iken kara sevdaya Sabahlara kadar çýlgýnca hangimiz Karda kýþta yolunu beklemedik Gelmeyince üzülmedik Bir köþe baþýnca sessizce gece gündüz Bir kuzu gibi sessizce uysal beklemedik Gelmeyince üzülmedik Hangimiz yanmadýk Hangi anne evde bir lokma yiyeceði yok diye Aðlarken kahrolmadý ki Evladý anne acýktým derken parçalanmadý ki Bir vefasýz olan kocasý terk ederken Beþ parasýz yaralar içinde terk edip gitmedi ki Ýþte þair bunlarý yazarken yüzünde tarifi imkânsýz hüzün vardý Her sokak her ev her bakýlan gözler geçmiþten bir aný saklar O bekler derdine var mý koþacak canlar Þair koþar kalemiyle gönlüyle yazar Þairin cebinde kalmýþtýr üç beþ kuruþ derman olmaz ona Þair mutluluðu yazarken hüzünlüdür yazamaz mutluluðu Herkesin sevgisi der þair acýsý kadar Bu nedenle yazar etrafýna bakar Ýnsaný sevmek bizim ruhumuzda gönlümüzde var Þair usulca çalar evde ekmeði olmayan kadýnýn kapýsýný Ýki ekmek býrakýr gözyaþý dolu gönül sevgisi dolu Varýr sevdiðini bekleyenin yanýna Üzerindeki hýrkasýný çýkarýr verir beklerken üþümesin diye Terk edilen kadýnýn kapýsýný çalar Bir avuç umut dolu bir öðün nevale býrakýr Çekilir evine þair Yazar ne varsa insana dair Kim duyar hisseder bilinmez duyan vardýr Gözlerinde yaþlar aksa da yazandýr ne fark eder ki Hangimiz düþmedik Hangimiz sevmedik Terk edilmedik Gülümsemedik Gülümsemedik ama gülümsettik Terk edildik lakin terk etmedik Süründük lakin süründürtmedik Yazdýk vardýk kucakladýk sardýk Bizi saranlar olmazsa da sardýk Beklerken karýn altýnda kaldýk Ama vardýk yanýnda durduk Yanýmýzda duran Mevla varken Biz nasýl düþenin yanýnda olmazdýk Bekleyenle nasýl beklemezdik Saraný olmayaný nasýl Mevla sararken Biz nasýl sarmazdýk Hayat böyle bir þeydir Sana göre olmazsa da Baþkalarýna göre belki bir gülümsemedir Ýmtihan böyledir Mevla böyle isteyendir Var diyendir Varýlýr Sar der Sarýlýr… Mehmet Aluç-Gülveren
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşık Gülveren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.