Çok kez kaybettim kendimi Ýkincisinde lisedeydim fen bölümünde Doktor olacaktýk, mühendis, öðretmen olacaktýk Büyük ülkenin mimarlarýydýk Ýþçi çocuklarý bizler Ailemizi ve ülkemizi yoksulluktan kurtaracaktýk Ýnanýyordum ben de diðerleri gibi Taþý sýkacak suyunu çýkaracaktýk. Hepsi doðruydu da Bir de Gülfem ‘in gözleri vardý. Kara tahtada gelincikler açardý gelince Koca sýnýfý gök mavisine boyardý Koridorlar orman yeþiline donanýrdý. Uður böcekleri kanayan parmaklarýma konardý. Binlerce kelebek üþüþürdü omuzlarýma Güvercinlerle bakkala koþardým seke seke. Son sýnýftaydým ortak hayat sözümdü Gülfem’e
Gelincikler koptu köklerinden. Koca sýnýfta maviler siyaha Koridorlar çalýlýða dönüþtü. Uçtu uður böcekleri. Kelebeklerin ömrü zaten kýsaydý. Güvercinlerin bütün kanatlarý parmaklarýmda kanadý. Kan tuttu ilk defa Kendimi kaybettim.
SÝNAN YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sinan YILMAZ54 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.