Sabah yine ayný rüzgarýn sesiyle kalktým.
Ayný üþütme ve baþaðrýsýyla rüyamý sonlandýrdým.
Yine veda zamanýydý geceye,
Bir hoþgeldin çaktým gündüze.
Kelepçelesem durmazdý karanlýk,
Demir parmaklýk gibi karþýsýna çýksam
Ezer geçer aydýnlýk.
Sepken gibi bir aþkýn kuklasýydým
Gündüzü karanlýða boðacak kadar.