Ayak izlerinde gördüm, Mutluluðun kýrýntýlarýný. Bir sevda masalýymýþ bizim ki. Biraz daha sabýr isteyen. Kendi sabrýnýn girdabýnda, Yok olup giden.
Terk edilmiþ aþklar duraðýydý. Bir olduðumuz yer. Yüzünde ayrýlýk bulutlarýný, Taþýyan rüzgarlarýn izi vardý. Anladým ki, Son defa tutuyordun elimi. Son defa göz yaþlarýn, Dudaklarýmý ýslattý. Saçlarýný son defa kokladým, ve kalbin son defa çarpýyordu, benim için.
Gece yapýlan yolculuklarýn, sabahý olmaz demiþtin. Her tren her istasyonda, durmaz demiþtin. Aþk içinde yaþayan, Yaþadýðýný anlamaz demiþtin. Sevdalar yüreklere hüküm koyunca.
Burasý her bitiþin, yeni bir baþlangýç olduðu, terk edilmiþ aþklar duraðý. Burasý ineceði istasyonu bulamayan, yolcularýn son duraðý. Burasý kaybedenlerin duraðý. Burasý benim duraðým.
Veda’lýma_________ 13-08-2005-Cumartesi Tuðrul Ahmet PEKEL Sosyal Medyada Paylaşın:
tugrulahmetpekel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.