Sen’li þiirler biriktirdim
Kalemimin ucuna
Ben yazmak istemesem de
Doðum acýsý çekiyor belli
Sancýsý gün gün büyüdü içimde
Þimdi hazýr düþmeye…
sana olan
özlemim
keser nefesimi
daha da büyür
gözlerin
gecelerin
karasýnda
sarýlýrým sigaraya
iyice artar baðýmlýlýðým
kokun düþer
sonra geceye
daðýlýrým
ah
bu geceler
þafaklarýna küslüðüm
ayrýlýk tarihini
attýðýn
güne rastlar
can çekiþirken iç çekiþlerim
düþtüðün yerde can bulur düþlerim
Burada deniz hep maviye hasret
Kömür tozuna karýþýr bulutlar
Bu þehrin sokaklarýnda sensiz dolanýyorum þimdi
Deðiþen hiçbir þey yok
Her þey ayný
ben yaþlanmýþým sadece biraz
Sensizim derken ;
yanýmda yoksun
Ama bu þehrin içinde bir yerlerdesin
Olsun
Bu bile bana yetiyor
Kalbimin hiçbir þeyden haberi olmamalý
Yoksa sýðmaz göðüs kafesime
Dünü olmayan yarýnlara
Atar kendini
Üþürüm
Sonra bir çift göz belirir karþýmda
Kömür karasý
Sýcak salep kokusu tüter burnumda
Isýnýrým
döküldü hayallerim
Sabah olmuþ
Düþ/tü
Bitti.
Þiirime ses olan nefes olan Gamzelimm’e gönül dolusu teþekkürler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.