Hüzünde bile mutluluk var

Ümitsizlikte bile belki ümit var...
Bitkin biçare olmak niye?
Hüzünde bile, mutluluk var...
Kazanmak varken, kaybetmek niye?
Kötü gözle acýyarak bakan var...
Kötülere koz vermek niye?
Göz yaþýnda boðulan var...
Yolunda bent olmamak niye?
Dünyayý dönmüyor zanneden var...
Ýlme, fenne, önem vermemek niye?
Deðirmen taþý arasýnda ezilenler var...
Dahada un ufak hale getirmek niye?
Ölümü isteyenler var...
Bu zulüm insana niye?
Çaresiz merhem isteyen var...
Yaraya sürmemek niye?
Bayramý yaþamak isteyen var...
Umudu, hayali, gerçeðe döndürmemek niye?
Hep mutlu ve umutlu olmak isteyen var...
Umudu kör etmek niye?
Mutluluðu çok uzaklarda sanan var...
Dünyayý birbirine dar etmek niye?
Arlý var, arsýz var, varlý var, varsýz var...
Haksýzdan yana olmak niye?
Özüne, sözüne güvendirmek var...
Varlýkta yardým etmemek niye?
Çýkarsýz selam veren var...
Almamayý kâr saymak niye?
Sorunu çözmek isteyen var...
Yoluna diken koymak niye?
Barýþ yolunda gülü koymak var...
Kaný, kini koymak niye?



Sosyal Medyada Paylaşın: