KORKULU AKŞAMLARI KIŞIN

Karanlýk sabahýna uyandým kýþýn,
Sisler içinde dünya...
Güneþ nerede unuttum.

Grisine yandýðým sabah,
Yaðmur püsem püsem ýslatýr...
Gök yüzü mavisini yitirmiþ !
Aðlamaya hazýr.

Yemyeþil kokusu yoktur havanýn,
Havada aðýr bir kýþ kokusu...
Penceremi kapattým...
Ýç sýkýntýlarý veren güne.
Bir þarký dinlemeliyim bu havada,
Yoksa sýkýntýlar tavan yapacak !
Üþüyorum...karanlýk...
Bir sýcak çay içmeliyim,
Ýçimi ýsýtsýn...
Bir þarký dinlemeliyim.
Sevmem, kýþýn sabahlarýný,
Akþamlar gelsin...
Bir masal dinlerim belki,
Isýnýrým hatýralarla.
Fýrtýnalar essin dýþarýda,
Bir sohbet var sa dostlarla...
Duymaz gönlüm fýrtýnalarý.
Pencerede korkuluysa karanlýklar,
Ellerimde sýcak bir el...
Gülerim karanlýklara, alayla.
Yok sa ; hiç biri bu akþam da,
Dalarým hayallerle...
Eski hikayelere...
Avutmaya çalýþýrým
Kýþýn korkulu akþamlarýný.

Sosyal Medyada Paylaşın: