ANLADIM YOKSUN SEN

ANLADIM YOKSUN SEN

Anladým yoksun sen
Ve ben her þeye yabancýyým artýk
Bu þehir bu insanlar, bu insafsýz bakýþlar
Ve bu acýtan kimsesizlik bu çaresizlik
Dirhem dirhem azaltýrken ömrümü
Direnç kalmamýþken dizlerimde
Fukura düþler büyürken gözlerimde
Þiirlere sýðýnýr mýsra mýsra dökülürüm

Anladým yoksun sen
Koca bir dað gibi büyüyor hasretin
Türkülerin aðzýný býçak açmýyor
Ve çat kapý gelir hüzün, baþ köþeye kurulur
Gece olur, umutlar bir bir söner
Bir ben kalýrým, birde felç geçirmiþ sokaklar
Uykusunda ölür mutluluk sessiz sedasýz
Rüzgara sýðýnýr diyar diyar savrulurum

Anladým yoksun sen
Ve gözlerimde hain bir uykusuzluk filizlenir
Bu acý, bu kahýr, bu cam kesiði özlem
Ve bu yürek daðlayan amansýz sancý
Gün be gün çürütecek yorgun bedenimi
Dilimde paramparça bir türkünün melodisi
Göðsümde esmer bir çocuk fýsýltýsý
Denize sýðýnýr dalga dalga kaybolurum
Sosyal Medyada Paylaşın: