Yorgun argýn bir ömür Yorgun seneler geçti Bir zaman durgun Bir zaman coþtu Yalnýzlýkta kah, dinledim baþýmý Kah kalabalýkta, dindirdim göz yaþýmý Hatta bazen, onca insan içinde Ruhum yalnýzdý yine...
Benmiydim, ben? Yýllara aldýrmayan Yorgunluk tanýmayan Canla, baþla sarýlan, her iþe Benmiydim? Göz bebeðinde, umut, neþe parlayan Sevinince, küçücük bir þeye Tüm benliðiyle sevinen Üzülünce, tepeden týrnaða sarsýlan Benmiydim, o deli dolu yürek Þimdilerde... Yorulmuþ Yorulmuþ diyorum Çünkü ne ara yoruldu Bende bilmiyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
CENGİZ AKSU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.