Gönül

Gönül

Akþam olup kalbe hüzün vurunca,
Sel olup gözümden taþarsýn gönül...
Buz tutar yüreðim gece olunca,
Yýkýp da bendini aþarsýn gönül...

Uçurtma olursun göðün yüzünde,
Adýn del’e çýkar elin gözünde,
Ak güvercin gibi ova düzünde,
Yare giden yola koþarsýn gönül...

Ruhumun serin esen yelinde,
Zülüf zülüf olup saçýn telinde,
Altýn mýzrap olup yarin elinde,
Name name olup, coþarsýn gönül...

Her gördügün güzel sana yar mýdýr,
Yanip yýkýldýðýn cana kar midir,
Þu benim bedenim sana dar mýdýr,
Gidip elden ele düþersin gönül...

Sanmam ki derdime çarem olursun
Her dem yana yana Kerem olursun,
Ýçine atarsýn verem olursun,
Kendi haline sen þaþarsýn gönül...

Ne ana tanýrsýn ne teyze bibi,
Görünen daðlarýn yakýndýr dibi,
Gam ile derdini taþ duvar gibi,
Özene bezene döþersin gönül.....

Zahmetler edipte yürek paylama,
Laf olsun diyerek ham söz söyleme,
Beþeri aþklarla gönül eyleme,
Ýlahi Aþk iþe ýþýrsýn gönül...

Bir köze nazar et birde þu buza,
Düþünsek anlamak zor deðil bize,
Aþk nice sultaný getirmiþ dize,
Sen de yana yana piþersin gönül...

Ömür biter yýllar yýla koþ olur,
Menzil aradýðýn daðlar kýþ olur
Yaþananlar hayal olur duþ olur,
Sende benim gibi beþersin gönül...

Engel tanýmazdýn yok idi bendin,
Bir güzel kahrýna katlanan sendin,
Dört kollu tabutu taþýrsýn kendin,
Kendi mezarýný eþersin gönül...

Þahin’i

Hatice Þahin

Sosyal Medyada Paylaşın: