Öyle güzel þairler ozanlar gördüm burda Birkaç satýr þiiri yazmaktan çekinirim Yazýlan þiirlerle sevgiyi derdim burda O asil yürekleri üzmekten çekinirim
Güzelliði görürsün onlarýn kaleminde Her birinde bir mana saklýdýr kelamýnda Samimiyet bulursun verdiði selamýnda Sözlerimi anlamsýz düzmekten çekinirim
Kimi sevgiyi yazar yüreklere dokunur Kiminin þiirinde hep hüzünler okunur Kimide haksýzlýktan yanlýþlardan yakýnýr Haklýya yanlýþ mezar kazmaktan çekinirim
Rehber olur þairler iyiliðin yolunda Sevgiyle yeþerirler bir gönül’ün dalýnda Zalimi de def eder musallanýn salýnda Yanlýþlýða düþüp de azmaktan çekinirim
Kibirden kaleleri sözleriyle yýkarlar Azmýþ haksýz aymazýn aðzýna laf týkarlar Zorluklarýn içinden edebiyle çýkarlar Hak davada olana kýzmaktan çekinirim
Vatan millet aþýðý korurlar ülkesini Kimseye çiðnetmezler ideal ilkesini Önceden hissederler çakalý tilkisini Kelimemi eksikli dizmek çekinirim
Manevi bir lezzet var yazýlan þiirlerde Karýþýyor damlalar birleþip nehirlerde Huzur sükûnet saðlar çoðu da þehirlerde Kalemimle yanlýþlar düzmekten çekinirim
Ýbret almak gerekir þairler yazmaz boþa Bir anlam vardýr elbet ararsan giden hoþa Eðer haksýz var ise vurur baltayý taþa Gerçekleri görmeyip sýzmaktan çekinirim