sessiz bir þehir býraktým ardýmda gülen bir yüz aðlayan bir çift göz titrerken yüreðim buz kesiði ellerim dokunsan uçacak sanki bir kuþ yüreðim saatler geçmek bilmiyor gözüm yollarda
kaç düðüm kopardin boðazýmda yutkunurken adýný bin parçaya bölünür nefesim
sessiz bir þehir býraktým ardýmda bir sen kaldýn hatýrýmda kaç defa gizledim senden çýrpýnýrken gözyaþlarým kirpiklerimin altýnda
sessiz bir þehir býraktým ardýmda kokusu bedenimde gözleri gözlerimde o günün hatýrasý kaldý silinmez hafýzamda kimseyi sevmedim ki senden baþka
sessiz bir þehir býraktým ardýmda payýma düþen yine hasret yine gurbet uzayýp giden yollar birþeyler yalnýþtý sanki süzer ken o þiir gözlerini uðurlarken görmeyecekmiþim gibi öpmüþtün beni
sessiz bir þehir býraktým ardýmda ne zaman uzun bir yolculuða çýksam seni de götürüyorum içimin yangýnlarýnda o þiir gözlerini mis kokunu gülen yüzünü nefes nefes çektim içime doldurdum seni bana yine hasret bana yine gurbet bana yine karanlýk günler kaldý.......
Þiir_Yaralý_34/23.01.2019/Avusturya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hakan Yarali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.