Kapýdaki ýþýk yuvarlaðýnýn, Çið aydýnlýðý altýnda, Birlikte kolkola yürümeyi yeðledim, Ýki ellerini iki yana sallaya sallaya, Dik, gururla içeriye girdin.
Saatlerce dýþarýda taburede bekledim, Köpekler yanýmda sabaha kadar, Sabahýn onunda uyandým, Görseydin bile uyandýrmazdýn.
Sarayýmýza eli boþ döndüm, Sen yoksun ama, sinen kokun var, Merdivenlerden tarasa çýkarken, Sol duvardaki on sekiz asýlý resmine, Hüzün ve nefretimle baktým, Düþünceli, hüzünlü odamýza çýktým, Suretini de görmez oldum.
Yazýn sýcaðýnda buz gibi oda, Sen ben kopmuþuz, her þey bitmiþ, Hayalin kaybolmuþ, giymiþ Seni bekliyor, sevgilin Mahkum olmuþ bu bedenim, Ben sensiz sarayýmýzda mahkumum.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
TC Sami Arlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.