Mevlid-i Şerif- Naat

Kâinat üzerinde bilindin efendisi,
Âlemlere rahmetsin, Allah’ýn sevgilisi
Kutlu olsun doðumun ahiri ve evveli
Âlemlere rahmetsin, ne kadar sevinsek az!

Amine doðumunla yaþadý ne saadet,
Melekler korudular açtýlar hemen kanat
Mucizeler yaþandý, Rabbimdendi rahmet
Geldiðin her yerde nur... Sýðmaz deftere yaz, yaz!

Altýncý yaþýndaydýn kalmýþtýn artýk yetim
Ana, baba, deden de geçmiþten oldu resim,
Talip’in þefkatinde, yok oluyordu özlem
Onu anlatmaya dost kelimeler yetersiz…

Hep emin bilinirdin, Mekke’ye can katandýn
Hacer-ül Evsed taþý için hakem atandýn
Kâbe inþaatýnýn her taþýna dokundun
Hiç kimseyi üzmezdin beni yýkýp yaptýn biz...

Busra’da rahip gördü tende peygamber mührü
Övgülerle coþmuþtu keþfinde huzurluydu
Þam’a gitmeyin dedi ederse bu zuhuru
Hemen yaparlar dedi on bir yaþýnda infaz!

Busra’dan döndü hemen kervanlarla Mekke’ye
Yakýcý güneþ çölde söndü, döndü tekkeye
Melekler büründüler buluttan bir takkeye
Dünya emrindeydi her adýmýna nafiz!

Yirmi beþ yaþýndayken evlendirildi yetim
Hatice anamýzýn saf þefkatine teslim
Saadet doldu her an fotoðrafýnda resim
Ümmetine hep örnek, aþkla büyüyen filiz!

Mekke küfrün merkezi, azgýnlýktý manzara
Huzur vermiyordu hiç, bu olmuyordu tasa
Kýrkýna geldiðinde çekildin inzivaya
Cebel-i Nur’u yardý, zikir ederdin sessiz!

Nur daðýnda ses “Oku! ” diyordu sanki alaz
Korkmuþ, “Okuma, yazma bilmem…” dedin Cebrail’e
Tekrar, tekrar sordu nur parlayan kesin dille
Betin benzin sararmýþ, dönmüþtün ala güle…

Peygamberlik mührü o gün, verildi müjdesi
Anlatýnca her þeyi iman etti zevcesi
Bekir, Zeyd ve Ali’ydi, ilk Ýslam þeceresi
Öðrendiði gibi de kýldýrmýþtý ilk namaz!

Ýslam’ýn yaþandýðý Mekke þehri yýllarý
Tek iþkence bilirdi müþriðin akýllarý
Hatice anamýzdý yar, teselli dallarý
Kâfirler azgýn olsa da, sabýrdý tek niyaz...

Ömer’in biatiyle sayýda oldu kýrklar,
Yürüdüler Kâbe’ye tek yürekti ayaklar,
Sokaklarda ilahi cengâverdi ataklar,
Tekbirleri ummana, arþa yükseldi eþsiz!

Amcandý Ebu Talip, hep kâfirin yanýnda
Sevse de yeðenini gelenekti kanýnda
Din deðiþtirmek zordu, yaþamak hoþtu þanla
Ne kadar üzülmüþtün, inanmazken þüphesiz!

Birinci akabe’de ikinci akabe’de
Biat etmiþti Ensar, hep birlikte Medine
Bir kerecik olsun ne ah çektiler ne de naz
Muhacir olmuþlardý hicretiyle sahabe…

Yasin’i okuyarak hanesinden çýktýlar
Ali yataðýndaydý o gecede, baktýlar
Kimse onu görmedi, hicretine aktýlar
Rabbim müþrik gözlere, sanki çekti kara bez!

Bekir Sýddýktý daim, içtenlikte þahane
Neyi var neyi yoksa ona verirdi dese,
Paylaþmaya hazýrdý konuþmasý bahane,
Sevr maðarasýnda dost, tek teselliydi, tek yüz…

Dedi "Taleal Bedru aleyna..." Medine’li
Halkýnda, neþe, sevinç oldu coþkudan deli
Ýki düþman kabile barýþýp oldu veli
Rahmet peygamberiyle ilk kez gülmüþtü yüz!

Ensar neye sahipse vermiþti muhacire,
Tanýmakta deðildi derdi, ihvan kaide
“Ver…” deseydi akardý infaklar maideye!
Resulden dinledikçe mimberinden her vaaz!

Uhud’ta her yerinden yara bere almýþtýn
Taif’te Zeyd’le birden taþ selinde kalmýþtýn
Kâbe’den her namazda aðlar eve gelmiþtin
Yinede müþriklere etmedin asla hiç buðz…

Uhud’taki savaþdan sonra buraya gelir,
Hatýralar canlanýr yaþadýðýn dirilir
“Uhud bizi sever, biz de Uhud’u” gezilir
Þehitlere aðlardýn, sesinden titrerdi arz…

Mekke fethedilirken müþriklerde korkular
Ýhtiþamlýydý ordu, yapýldý ne övgüler
Hüzün vermiþti o gün, geçmiþteki öyküler
Taþýnda, havasýnda, hatýrladýn ne çok giz…

Topraða karýþmýþtý ah… Amcan ve Hatice
Cennet-i Muallaydý özlem yeri netice
Bilal-i Habeþ’iydi okumuþtu gür ezan
Zikirlerin þevkiyle Kâbe’de kýldýn namaz…

Mekke’de kalamadýn Medine’ydi baþ þehrin
Doðduðun yer deðildi vefa yeriydi mihrin
Ömrün her aný zafer gördün, vurdukça mührün
Asr-ý saadet zaman, Müslüman’a ilk eskiz…

Ellerin aðzýndaydý hep sessizce gülerdin
Gerekirse konuþur yanlýþsa söz alýrdýn
Öðlen namazdan sonra az uykuya dalardýn
Cemaline bakýlsa aþka düþerdi her göz!

Sahaben konuþursa dikkatlice dinlerdin
Dünyalýk boþ sözlerse, doðrusunu söylerdin
Doðru söz dillenirse keyif alýr izlerdin
Her hareketin sünnet, hadislerin oldu söz…

Ne uzun ne de kýsa hoþ bir sakalýn vardý
Gözlerine bakana kâinat salim yardý
Dünyaya emanet der Müslümana þer, nardý
Sümbüllerde kokardýn, güllere býraktýn iz…

At deve yarýþýný izlerdin, yarýþýrdýn
Sýradan insan gibi gezerdin, dolaþýrdýn
Ne makamda padiþah ne tahta yapýþýrdýn
Aþk doluydu yüreðin, altýn gibi paslanmaz…

Cebinde hep taþýrdýn, miskini, ayna, tarak
Elbisen ter temizdi, kirse teninden uzak
Her iþi kendin yapar, istemezdin tek uþak
Misafire hizmete verirdin her an cevaz…

Þer söz nedir bilmezdin, dilinde hoþ iltifat
Ne kinci ne de kýzgýn, aksine vardý þefkat
Asla israf etmezdin, derdin her þey emanet
Neyi varsa verirdi muhtaca, sanki deniz…

Torunlarý üstüne çýkar varsa secdeye
Kalýrdý uzun süre oynasýn diye öyle
Torunlarý inince kaldýðý yer içinde
Devam ederdi yine kýldýrýyorsa namaz!

Yirmi yýllýk bir Ýslam düþmanýydý Ýkrime,
Hamza’yý öldürendi Süfyan’ýn nedimesi
"Günahlarýna tövbe edenler bizimledir!"
Diyerek de affettin, deðiþmeyendi bu tarz…

Her sözünde emindin yalan nedir bilmezdin
Hep doðruyu tavsiye eder, bunda yýlmazdýn
Çirkinliði sevmezdin aðzýna da almazdýn
Sukut altýndýr derdin, dinlemekse en leziz!

Cebel-i Nur huzurdu, insanlýðýn kalesi
Kâbe’yi seyrederdin þems izinde halesi
Eðimler kývrýmlar da görünürken hanesi
Týkanmadan soluðun, yürürdün doruða tez…

Þu günahkâr nefsimiz zorlanmaktadýr her an
Biz týrmanýrken nefes nefese kalýrken can
Koklarken kayasýný mis gibi kokun yaygýn
Hala izlerin kalmýþ, orada kaldým ne az…

Her þey anlara yenik derdin her þey emanet
Yiyin için helali, israf etme cemaat
Müslüman kardeþindir, birlikte bul sefahat
Ensar gibi paylaþýn, yýðmayýn çal, çaput, bez…

Savaþta biri aman dilediyse öldürme
Dinsiz bile olsa o cana kýyýp soldurma
Girdiðin meclisine asla gýybet doldurma
Sakýn canýna kýyýp, kor ateþte olma köz…

Çölün kuraklýðýnda her adýmýn da cennet
Þemsiyendir bulutlar esen yeller afiyet
Sahabenle övündün, Ýslamiyetti devlet
Veda hutbesinde yüz binler sana verdi söz…

Alemlere rahmetsin, emrindeyim sultaným,
Sünnetinle yaþarým, Kur’anla geçer aným,
Sahabenin özünde, hep izinde dolandým
Görmek dilerim seni-þu fakirin, ben aciz...

Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın: