BÜLBÜL
Dil de çaresiz gönül de
Bülbül ne yapsýn bu halde
Bülbüle ötmek, dinleyene de ah
Gel de gir gönlüme itirazý býrak
O gönülde neler var bir bilsen
Gül aðaçlarýna konup bülbülüm diye ötsen
Bu dünya yalandýr kimseye kalmaz
Bülbül gülsüz, gül bülbülsüz olmaz.
Nereden esti bunlar diyorsun
Yollar çok uzak sevgilim kanat çýrpýp gelmiyorsun
Aþýðým sana duramýyorum
Oturmuþ bir köþede, sensiz oyalanýyorum
Bir ötsen de duysam sesini
Bir nebze olsa, unutsam sensizliðimi
Sen söylemesen de sesinden sesini
Sen de uzakda ahuzar ediyorsun besbelli
Gül açar çaðýrýr bülbülünü
Bülbül uçarak gelir kýrar mý hiç gülünü
Ne haldeyim bir bilsen
Alo deyip hemen yüzüme gülsen
Çok bekledim gelmedi sesin
Diyar diyar gezdim yoktur eþin
Sana yazdýkça düþünüyorum
Düþündükçe de yazýyorum
Ne haldeyim bir bilsen
Alo desen de sevinçle gülsem
Çok duygulusun diyorsun
Bütün duygular senden
Seni böyle çok sevmiþsem
Ne gelir elden
Kalpten geleni, dil söylemek zorunda
Seni seviyorum kelimesini eklemek zorunda
MUSTAFA GÖLCÜR 05.02.017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.