Þiirler yazardýn. Yazdýklarýný bana gösterirdin. Ben ise yazdýklarýný Beðenmez küçümserdim. Býrakýp gittiðin gün, Teselliyi yazdýklarýnda buldum.
Oyuncu olmak istiyordun. Ben ise:” Olamazsýn” diyordum. Neden? diye sorduðunda “ Oyuncular yalan söyler, Sen yalan söylemesini Bilmiyorsun. “ Derdim.
Sonra seninle daha fazla zaman geçirmek için Birlikte tiyatro kursuna yazýldýk. Tiyatro kursunun sonunda hazýrlanan oyunda “ Partnerim olur musun?” Dedim. Gözlerimin içine bakýp intikam alýrcasýna Benim gibi kaþlarýný çatýp, aðzýný büküp. Taklidimi yaptýn; “ Ya Melis sende oyuncu olmaz, oyuncular yalancý olur.” Dedin. O gün sana ne çok güldüm. O güzel dudaklarýnda bana ait O kaba sesi nasýl çýkardýn.
Yýllar sonra büyük bir oyuncu olduðunu anladým. Oynadýðýn o küçük tiradý hiç unutmadým. Ne zaman hatýrlasam, acýklý bir þekilde kendime gülerim. “ Melis, senden oyuncu olur.” 2012- Kocaeli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Niyazi Koluş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.