Sensizliğin Çöküşü

Sayýlý nefeslerimin tükeniþi gibi,
Kör heveslerimin umutsuzluðu.
Kimsesizliðin varlýðýnda benliðim
Sensizim sensizim sensiz.

Þimdilerde cehennemin kudurduðu ateþin üstündeyim.
Sensizlik zor , sensizlik kor sevdiðim.
Hasretle cebelleþen odamýn çöküþünü nasýl anlatsam?

Yada,
Öðle vaktinin yüreðimi nasýl kavurduðunu?

Özlemle býrakýp gittin beni gözlerinle.
Düþlerime gelmez oldun.
Küçük bir kýmýldanýþ küçük bir kývýlcým sevdiðim ...

Karanlýðýn elleri sardý boðazýmý,
Yoruldum bu ýssýzlýktan
Ýpin ucu koptu kopacak,
Tut ellerimden bu çöl rüzgarý beni aldý alacak!

Özleme giyinip kuþandým yine,
Yýllarca bekledim bir adým
Bir adým daha bir yýlýma mühür attým ....

Baharý beklemeden açtým ben
Toy bir tomurcukken
Baharým olmadan gittin sen
Þafaklar çökerken
Deniz gözlüm,
Ben özlemini senden çok sevdim...

✒Asil Baþkan
Sosyal Medyada Paylaşın: