Senden giderken hep yürüdüm ben, Hep yürüdüm, Yavaþ yavaþ uzaklaþtým.. Olur da arkamdan gelirsen Koþarak yorulma diye.. Senden giderken hep yürüdüm ben.. Ama arkama hiç bakmadým...
Kabuslarýn bekçilik yaptýðý Yorgun rüyalar biriktirdim gecelerimde.. Hep yürüdüm, Sen o kabuslara denk gelme diye.
Kalbim karanlýkta yüzünle bulurken yolunu Iþýðýný kandil yapýp ruhuma Yürüdüm yorulmadan Sen aydýnlýkta bul beni diye..
Senden giderken, Hatýralarýmý gömdüðüm mezarlara Kan damladý.. Kýrmýzýya boyandý çiçek sandýðým yýldýzlar Senden giderken ben, Ölüyordu içimde selasý okunan Her bir cümle.. Ve kalýyordu gözümde yazýlamayan þiirler..
Durdum.. Çok yoruldum ve durdum.. Vazgectim yürümekten.. Gözün aydýn sevdiðim Seni yaþayamadan ölüyorum..
Yetiþ bana.. Oku selamý, Kaz mezarýmý, Göm beni, Ve Sen at ilk topraðýmý.
Arzu Kýlýnç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arzu Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.