GÖÇEBE TUVALLER

yüzün eskimeyen þehirdi
dudaklarýn sevdanýn baþkenti
vapurlar uzaklaþýrken rýhtýmdan
iki defa mendil salla biten aþklara
göçebe tuvallere çizemem resmini giden sevgili

toz pembe hayaller eviydi evimiz
arnavut kaldýrýmlarda kumrularýn ötüþü
eteklerimde bahar yelleri
bahçemizde sevgiyle büyüyen kara sevdanýn gülleri
göçebe tuvallere çizemem resmini giden sevgili

yitik kimliklerle çýktým hep sizden ey yenik sevdalar
hiçliðin uðultularýyla doluydu esrik limanlar
bir nar fidaný gibi kanadý içimde sana ulaþmayan vuslatlar
doruklarýn hep karlýydý üþüyen iç sesimde zemheri çýðlýklar
göçebe tuvallere çizemem resmini giden sevgili

ince bir ýþýk sýzýyor sevdanýn kor kandillerinden
renk salkýmý gökkuþaðý kokunu getirecek
kumrularýn ötüþünde sevgiler vardý bir zamanlar
esaret zincirlerimi kýrýp gelemedim size ýhlamur kokan baharlar
beyit beyit yaþadým seni kor hasretlerle içimdeki hür þiirlerde
göçebe tuvallere çizemem resmini giden sevgili

Ömriye KARATAÞ
19.01.2019

Sosyal Medyada Paylaşın: