Duy beni Fahrünnisa sesim harfsiz çýkýyor
Bilirsin yorgunluðu dünya aðýr bilirsin
Boynumda yaðlý urgan gün geçtikçe sýkýyor
Eller imdat diyene kör ve saðýr bilirsin
Vur beni Fahrünnisa gülün goncasýyla vur
Çok karmaþýk bir denklem çözmek ölmek demektir
Tutup bir tel saçýmdan vuslata doðru savur
Dostluk dilde söz deðil yürekteki emektir
Gör beni Fahrünnisa gölgede ve güneþte
Gözlerinin süruru belki bende saklýdýr
Vefadan baþka nedir kalan iki kardeþte
Gerisi güne ýrak güneþe yasaklýdýr
Sür beni Fahrünnisa ufkun gözlerine sür
Büyüsün içimdeki masum yüzlü umutlar
Yoksa köprü altýnda yatan çocuklar üþür
Örter üzerlerini usul usul yaðan kar
Sor beni Fahrünnisa kayýp listesinden sor
Yitirilmiþ bir yaným bir de kýrýk caným var
Yeniden baþlamak mi? Olur belki ama zor
Ruhumda bekleþiyor hâlâ binlerce karar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.