BİR PSİKİYATR ODASINDA

ölümden korkuyordum
yastýklarýn ucunda çok eskilerden kalma saçlar
bir otobüs camýndan yansýyordu þehrin tabutlarý
bir istanbul þarkýsý surlarýn ardýnda
kutsanmýþ bir baloda unutulan kadýnlar vardý
ölümden korkuyordum

dýþarda bir pastýrma yazý
genç kýzlar okula gidiyordu tramvaylardan
pipolardan dumanlar yükseliyordu aðýrdan
bir savaþýn izleri karþýmdaki duvarda
oyulmuþ bir mezar gibi bakýþlarý doktorun
ölümden korkuyordum

ölümden korkuyordum
kadýn günlerinde parlayan bilezikler adýna
kanýyordum hayat yýrtýlmýþ takvim yapraklarýndan
iþçiler vardiya deðiþtiriyordu bir gece vakti
bir doktor antidepresan yazýyordu leylaklara
ölümden korkuyrodum

ölümden korkuyordum
tozlu saçlarýyla uyuyan halk tabakasýnda geceleri
ince bir antidepresan iziydi kireç lekeleri
tozlu öðleler diþlerimin arasýnda
uzayan duvarlar vardý hayallerimin arasýnda

ölümden korkuyordum
derin bir sarhoþlukla inerken cumartesi
takvimlerde hiç tanýmadýðým bir insan sesi
bir plak çalýyor sofada inceden
kendimden geçmeden önceleri akþamlarý
ölümden korkuyordum
dýþarda bir pastýrma yazý.
Sosyal Medyada Paylaşın: