Ötelerden gelir can acým yürek sancým
Kavruluyorum her an duyun
Yontuyor omurgamý hoyrat bir el
Dönüyorum aslýma doðru
Gitmekteyim beni tutun
Hüzünlü türküler dinliyorum
Toprak kokulu mevsimsiz yaðmurlarda
Gittikçe yabancýlaþýyorum
El alem diyorlar falanca oldu adým
Samanlýða düþen iðne gibiyim
Kalabalýklar da kendimi arýyorum...
Daha geçen gün dilenci benden umut istedi
Baktým ceplerime meteliksizim
Sorsalar kimsin kimlerdensin?
Onu da bilmiyorum kimliksizim
Nazlanýyorum kendime
Amaan sende ne olmuþ diyorum
Dünyanýn sonu deðil ya
Oysaki bütün kandýrmacalarým
Ýlk sigaramda rüzgar da duman gibi
Kayboluveriyor
Dünyanýn sonu kör olmakmýþ
O’ymus
O’nlu olmakmýþ
Herþeye körken herþey boþken
En küçük hücrelerine kadar onla dolmakmýþ
Çok yazýk ben bunu geç anladým
Her þeyim var zannettim
Hic kaybetmeyecegim sandým.
Kaybettim ...
Önce onu sonra kendimi
Þimdi kimsesizim
Kimsesiz yaþamaktayým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.