Her yeri cehenneme çevrilen þu dünyada Bu gafil insanlar bir girdâbta dönüyor Geçmiþ gidiyor en mes’ûd anlar hicrânla Ýþte þimdi dengeler bozuldu, doða ölüyor.
Çaðlar boyu biribirimize kükreyip durduk Ben üstünüm diyerek saltanatlar kurduk Kadir kýymet bilmeyip istedikçe kudurduk O cennet güzellikler gün geçtikçe sönüyor.
Savaþlar hiç bitmedi, gök kubbenin altýnda Paylaþmayý bilseydik, dünya yeterdi insana Bu kadar fitne varken nur yaðacak deðil ya Soymuþ, ýrkmýþ,derken insanlýðýmýz çürüyor.
Bizim için neþrediyor nimetler yer kürede Artýklarý atarak, zehir býrakýyoruz geleceðe Herkesler yaþamdan pay kapma derdinde Kuþ,böcek, aðaç, çiçeklerin hali görülmüyor.
Sen sebât etmeyince, huzurmu bulacaksýn Artan nufuslara, hangi doðayla bakacaksýn Dünyadan baþka, gezegen mi arayacaksýn Deðiþen tohumlarla, insanlar hasta dökülüyor...
Mustafa Yaman 14 ocak 2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
A u B a D e Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.