MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

YÜREK PARLATAN ÇOCUK ( OSMANLIM)
ensar yaşar

YÜREK PARLATAN ÇOCUK ( OSMANLIM)


ayrýlýk yýrtar karanlýðýkarþý tepeden
bir ezan sesi yükselir
gökyüzünü bacalarýn süsü kaplar.
ve bir çocuk, uyanýr uykusundan uyumamýþ/uyuyamamýþ
rüyalarý umut........umutlarý sevda olan
gözlerinde buruk bir tebessüm vardýr ananýn
elleri hamurlu deðildir bu gün
kalkar elleri uðurlamak için çocuðunu
ve bir el uzanýr mutluluk için
ikisinin ardýndan.
tebessümler GÖZYAÞI .....gözyaþlarý duadýr ananýn

bir yaþam savaþýnýn tam ortasýnda
boyacý olmuþtur küçük çocuk
yüreðiyle parlatmýþtýr pas tutan gerçekleri
elleri kirlenmiþtir çocuðun
alýnteriyle.
dalýp gitmiþtir uzaklara ,babasýnýn cephede yelken açtýðý gibi.
yýllar varki düþünmemiþti babasýný
gitmemiþti cennetine baabasýnýn.
bir çýnar gibi büyümek istemiþtir çocuk
kök salmak istemiþtir babasý gibi
hayalleri ÜMÝT ....ümitleri avuntu olmuþtur onun

Sultannahmet’le sözleþmiþtir çocuk
gecenin öncesindeki gündüzden.
söz vermiþtir buluþmaya Ýstanbul’un tam ortasýnda
yürek parlatmak için
ayrýlýk uzaktýr meclisten ikisi de mutludur
hem boþ deðildir etraflarý.
saki sýcacýk umut daðýtmaktadýr Nene Hatun
þefkat piþirmektedir sanki Somuncu Baba
sanki baðdaþ kurup oturmuþ da Koca Sinan
Hoca Nasreddin maya çalýyor þadýrvanýna sultanahmet’in
küçük çocuk
sevdasýný çektiði yarýnlarý düþünür
bugünün karanlýðýný örtmeye yetmediði
aydýnlýk yarýnlarý düþünür
bilir ki............
boya sandýðýndaki umutlar artýk avuntu deðildir
o umutlar Mostar’dýr, Selimiye’dir,Ayasofya’dýr.
fýrçasý emek...emeði sanki Edirnesi Osmanlý’nýn
ona göre Alparslan’ýn atýnýn kuyruðu daha çözülmemiþtir.
O henüz at sýrtýndan indirmemiþtir Yavuz’u

Fatih onsekizinde bir dewlikanlýdýr.
çünkü sevdalýdýr çocuk
arzusu vardýr yüreðinin ta derinliklerinde
hasretiyle yanýp tutuþur kavuþacaðý günün
kýlýç sallar gibi sallar fýrçasýný
ve
özlem duyar
arzusuna özlem duyar, onu çaðýrana özlem duyar
ÞEHADETE özlem duyar...
arzusu özlem....özlemi þehadet olur ve yakar kavurur.

rüzgarý eser günün
soðuk bedenler sezer titreyiþini çýnarýn
kaldýrýmlar bile üþür
ya küçük çocuk
o aldýrmaz......hayatý hep kasýrgalýdýr zaten
rüzgar umrunda mýdýr
artýk yýkýlmýþtýr koca çýnar
gözyaþý dökmüþtür Kýzýlýrmak
sularýný tutamaz olmuþtur HAZAR
karanlýk çökmüþtür gün ortasýna
babasýnýn topraða çoküþü gibi
gül bülbüle dargýndýr
Leyla atrýk güzel deðildir
yenik düþmüþtür kayalara Ferhat’ýn kazmasý
kan aðlamýþtýr ,Viyana kýskanmýþtýr Ýstanbul’u
yýkýlmýþtýr umtlarý yýkýlýþý gibi çýnarým.
kýzgýndýr küçük çocuk
boðmak istemiþtir alýnteri bulaþmýþ elleriyle
sahte karanlýðý
masal anlatýrken beyaz sakallarýyla oynadýðý dedesini
haatýrlar bir an
yalnýz hisseder kendini
oysa yalnýz deðildir aslýnda
Eba Eyyüb gülümsemektedir saðýndan
surlarýn üstünden selam durmaktadýr Ulubatlý
ve kýrk pare top attýrmaktadýr Barbaros
Tunus kýyýlarýndan
daracýk sokaklar arasýnda bir cengaverdir artýk
sevdalanmýþtýr delicesine: vazgeçemez ,býrakamaz
inadý tutmuþtur
ölümü sevmiþtir onun için
"Ya ben onu ,ya o beni"demiþtir
inadý HASRET .....hasreti sabýr olmuþtur.


bahar gelmiþtir artýk
ama menekþeler bir türlü açamamýþ
gül arýlara koku satamamýþtýr.
hala aðlamaktadýr Kýzýlýrmak
güneþ sadece kendini ýsýtmaktadýr
çýnarýn yerinde artýk fidanlar vardýr
geleceðe umutla bakan, hýzla büyüyen...
vakit öðle olmuþtur.
annesi gelmiþtir aklýna küçük çocuðun
sýcacýk bakýþlarý, tebessümü gelmiþtir.
"yiðidim" deyiþi gelmiþtir.
oysa ne analar vardýr ki çocuðuna yiðidim dememiþtir/ diyememiþtir.
"hakkýný helal et anne" nidasýna
"helal olsun" demekle yetinmiþtir.
el sallamýþtýr ,su dökmüþtür
gözyaþý dökmüþtür ardýsýra
týpký onun anasý gibi
gidenler geri gelmemiþtir/ gelememiþtir
kanlý gömlekleri gelmiþtir, kýlýçlaýr gelmiþtir, þanlarý gelmiþtir.
yelken açan þehadetleri gelmiþtir
mutlu olmuþtur analar gururlanmýþtýr.
ve köprülüler kara muratlar piri reisler
"gel"
nidasýna koþmuþlar at sýrtýnda
rüzgar misali
sevdalarý yüreklerinde saklý yüzleri Rasül’e dönük.

güneþ gitmiþ
karanlýk çökmüþtür
çocuðun kalbine
sessizlik hakimdir sessizliðe
artýk dua zamanýdýr yalvarmaktadýr çocuk
"ya rabbi SEVDAMA "diye
çok geçmeden bir sýcaklýk çöker
bedenine
bir mutluluk sarar
ve bir tebessüm kaplar yüzünü
gözlerini mululukla yumar
"hoþgeldin " diye haykýrýr Fatih
kýlýç sallamayý öðretir Lala Mustafa
Viyana’yý düþündürür,Kanuni

Bir akþam vakti
kalabalýk birikmiþtir Sultanahmet’te
insan yýðýnýnýn içinde küçük bir çocuk
uzanmýþtýr kaldýrýmlarýn üstüne
yanýbaþýndadýr yürek parlattýðý boya sandýðý
gülümsemektedir karanlýða inat
dudaklarýndan dökülen son söz "þükürler olsun ya rab"
dünyanýn ne önemi var artýk
ya da dünyalýklarýn
dünyalýðý sevdasý olmuþtur çocuðun
ve o da kalbindedir.
vazgeçmemiþtir.
kavuþmuþtur sonunda
bulutlar aðlamýþtýr bu sevdaya
anlaymýþlar birbirine ,yýllarca
"Osman"demiþler adýna dedesine nispet.
"sevdalý osman" diye baþlayýp anlatmýþ nineler
"osmanlý" yazmýþlar mezartaþýna büyükçe
SEVDASI yürek parlattý küçük çocuðun
yýllar yýlý bir DESTAN GÝBÝ

Ensar YAÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.