Gözyaþým dinmiyor yalnýzlýðýmýn payýna düþen gecelerde Her yaným öksüz Gözlerim, dudaklarým buz kesiði Yetim kaldým senden yana Halbuki yürekten, derinden Seni sevmiþtim ...
Ötesi olmayan mayýnlý tarlalarda yürürken Ömrüm demiþtim sana Hayat kaynaðýmdýn Aþkýna baþ koyduðum yârimdin!
Sonra...
Kokumu silerken teninden Bir buse kýrýntýsýný kýskandýn dudaklarýmdan Yasaklý bir elmayý gösterdin Ýblis’in vurduðu tokatý hatýrlattýn Nedense?..
Korkular saldýn geleceðin mutluluðuna Sonra öyle sert lodos estirdin ki yüreðimde Ezipte geçtin onca sevgimi Yýktýn, tarumar ettin, savurup attýn Hülyalarýmý yakýpta gittin G i t m e s e y d i n!..
Þimdi
Ben yine yalnýzým Ben yine öksüzüm Ben yine sensizim S e v g i l i m !
Zafer Direniþ ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
direniş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.