Ve Karanlık

Karanlýk, bu her þeyi örten, karanlýk
Ruhumuzu ram edip aldýn ya, artýk
Ne sahillerimizden bir gemi geçer
Ne saçýmýzla oynaþýr sabah seher
Ne ilkbaharýn cývýl cývýl kuþlarý
Ne aþkýn ritmiyle kalbin vuruþlarý
Ne milyon kere milyon renkli denizler
Ne asýrlar öncesinden kalan izler
Ne orkide ne begonvil ne de lale…
Koku renk ýþýk görmez duymaz bir hale
Koydun ya bizi beterdir ahvalimiz
Öyle sardýn ki bilinmez eþkâlimiz

Dünyevi deðil bu karanlýk, uhrevi
Yürekte, yýkanmakla akmaz bir nevi
Kabil’in halt ettiði günden bu yana
Kardeþ olmuþ aydýnlýkla, hep, yan yana
Çýrpýnýr insanoðlu cenderesinde
Aðzý kapatýlmýþ, daracýk, bir inde
Habersiz yaþadýðýndan, öldüðünden
Diri diri topraða gömüldüðünden

Erden Ender GÜNER

Sosyal Medyada Paylaşın: