Sevdalýydý birine, deli gibi aþýktý.
Yüreðinde parlayan,hiç sönmeyen ýþýktý.
Beklerdi kapýsýnda sabah oluncaya dek,
Güya çok sevecekti onu ölünceye dek
Buluþunca gönüller, ay onlara doðardý.
Göz kýrpardý yýldýzlar, güzellikler yaðardý.
Efsunlu bakýþýyla gül açardý yüzünde.,
Çok þakrak görünse de utangaçtý özünde
Konuþmaya ne hacet, bakýþýnca gözleri,
Ýçlerinde kalýrdý, düðümlenmiþ sözleri.
Gönlündeki bu sevda,hiç dinmeyen acýydý,
Yanýndayken özlemi,deva bulmaz sancýydý.
Acýmasýz bu dünya,sürükleyip götürdü.
Olmayacak þeyleri,önlerine getirdi.
Beyaz güller kurudu,sararýp soldu baðlar.
Andýkça o günleri, yürekleri kan aðlar.
Aþklarýnýn üstünden yýllar geçti aradan.
Beyazlanmýþ saçlarla, kavuþturdu yaradan.
Þaþkýnlýktan dizlerin çözülmüþtü baðlarý,
Birdenbire kayboldu, örümceðin aðlarý.
Gözden akan yaþlarý,yaðmurlara karýþtý,
Kalplerdeki çarpýntý, birbiriyle yarýþtý.
Bakýþtýlar sadece, lal olmuþtu dilleri.
Doruktaydý heyecan, titriyordu elleri.
Boyun eðip gittiler,herkes kendi yolunda,
Düþünerek maziyi, baþkasýnýn kolunda.
Ülkü Ahýska