parçalanmýþ yüreðimi kanatýr cam kýrýklarý derin bir kuyuda topraðýn altýna gömdüm aþkýmýzý hangi mevsim yeþerir bilinmez kýrýlan filizleri dal budak vermez çaresiz sevdamýza geçit yok
çýkamadým karanlýktan aydýnlýða gelmek isterim birden taþ duvarda örülü dikenli teller týrmalar dalgalar kabarýrken denizde nehir bir baþka akar azgýnca karþýya gidilmez içime atýyorum çýðlýklarýmý alýþtým sensizliðe serptim topraðý býraktýðýn izlere yeniden sevmeye geçit yok
birlikte seyrederken uçan kelebekleri ötüþür dü dallarýn da kuþlar gölgesinde oturduk yapraklarýn yükseklere uzanan selvi yaný baþýn da ulu bir çýnar ikisi de þimdi yalnýzlar sevip sevilmeye geçit yok
Nazmi Þenusta ORHANGAZÝ/ BURSA 12.01.2019.
Sosyal Medyada Paylaşın:
NAZMİ ŞENUSTA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.