AŞK SEN DEMEK
Bir Sonbaharýn dinmeyen yaðmurlarý dökülüyor,sarý ve kuru yapraklara.Islak sokaklarda adýmlarken bu kuru yapraklarý ,yaðmurlar süzülürken saçlarýmdan yüzüme...içimde hiç geçmeyen acýlarla ilerliyorum akþamýn sisli soluk sokaklarýnda.
Gözlerimde ,artýk hiç gülmeyecek bakýþlarý mýhlamýþ ,yüreðimde bana hiç acýmadan verilmiþ haketmediðim cezalarý almýþ ...gülmeyi unutmuþ dudaklarým ,sadece bitti bitti derken .
Döndüðüm köþede,gözlerinle karþýlaþtým.
Yaðan yaðmurun altýndaki...bir gök kuþaðýnýn doðmasýydý gönlümdeki akþamlara.Gözlerimdeki umutsuzluklar ve kalbime kilitlenmiþ düþ kýrýklarý,bu gök kuþaðýnýn renkleri ile,açýldý ,çözüldü ve bir mavi akþam gözlerimin manzarasýna çizildi.
Anlýyamýyordum; bir anda ümitsiz bir akþam,bir anda bu kadar ümitlerle süslenebilirmiydi.
Bitmeyen acýlarý bana yükleyen hayat ,belki bir þaka belki bir oyun oynuyordu...kalbim ve gönlüme verilen bu hiç alýþmadýðým mutluluðu. Gönlümün þaþkýnlýðý kalbimin mutluluðu !
sýðamýyordum hiç bir yere...Sabahlarý özlüyordum artýk...hiç geçmesende geçtiðin o yollarý görmeye gideceðim diye.
Akþamlarý bekliyordum ;yataðýma girip gözlerimi kapatýp , hayallerimde olsun seni düþüneyim diye.
Mevsimler kýþ olsa da,bana bahar...çiçekler açmýþ,meyve vermiþ bir bahçeydi gönlümdeki sayfalar. Her söylenen þarkýlarý senin için dinliyor,sana tutuyordum.
Rüyalarým bile renk deðiþtirmiþti. Rüyalarýmda sen vardýn.Rüyalarýmýn adý sen,sabahlar sen,her þey sendin...sen ben olmuþtuk...ben seninle dolu sen olmuþtum.
Biz di aþkýn adý ...aþk sen demekti.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.