ÖMÜR KİSVESİ HEP HEDER

Sen
dem vururken sazdan sözden
Uykular firar eyler kýyýlarýna çið tanecikleri üþüþmüþ gözden...

Ömür kisvesi hep heder
Payýmýza keder düþtü
Parmaðýnda oynatýyor
Zalým kader bize küstü...

Acý acý esme be rüzgâr
Sonra gözyaþlarýmýn selinde boðulursun.
Geceler yýlký bir tay
Yýldýzlarýn yelelerini tarýyor tepsi gibi Ay
Geleceðe geçit vermeyen asi mi asi bir çay
Geçen çileli günleri usanmadan býkmadan say say say
Galeyana gelip seni belki iki nefeste karþýya geçirir
deli dolu doru bir tay...

Oy daðlar oy
Yanaðý buram buram kekik kokulu
Zülfü nakýþ nakýþ sümbül oyalý daðlar
Kim bilir eteklerinizde kaç arþýn aðýt var
Kalem sarýnca hüzne
Aðýtlar dolanýr gözüne
Ýki avuç yalým çarpar
hem eline hem yüzüne...

Bu sene hazan erken çöktü bahçeme
Toprak anayý kasýp kavuran safran sarýsý sýcaklar
öyle de bir gem vurdu ki gökkuþaðý lehçeme
Acý tatlý hatýralar canlanýrken gözlerimde
Kýrlangýçlar tüner kirpiklerimin kümesine
Yavru bir Yusufcuk havalanýr yüreðimmin dehlizlerinden
Telli turnalar tüler ellerime...

Gönül kuþum göç ederken fizana
Kadere bir ferman yazamýyorum
Yaz baharým döner iken hazana
Hasrete bir mezar kazamýyorum...

Yüreðimin gümüþ saksýlarýnda büyüttüðüm kýzýl güllerden
Bir tutam toplayýp usulca uzatmak isterdim
Yüzükoyun uzanmýþ yalnýzlýðýna...

Özgür býraksam diyorum bu akþam göz pýnarlarýmý
Þafak tan yerini ilmek ilmek sökerken
Doyasýya bendini yýksa kurnalar
Ilgýt ýlgýt kanarken kabuk baðlayan yaralarým
Efkârým bir çýrpýda Erciyes’in þahikalarýný aþýyor bu aralar...

Kötüler seksen doksan yüz yýl yaþarken
Ýyiler neden altmýþý aþamazlarki
Uzun yaþamak mý istiyorsunuz
Azat edin gamý kederi tasayý
Yüreðinizin sýnýrlarýndan def edin
Hakký hukuku yasayý...

Ne yani
Yýldýzlara merdiven dayayýp
Çarký kýrýk Dünya’yý siz mi tamir edeceksiniz
Dibi pas tutmuþ kalplere siz mi kalay tutturacaksýnýz...

Býrakýn güzel yürekliler
Beyaz buðday ekmeði gibi çarþaf çarþaf yufka açmayý
Çavdar unundan yapýlmýþ teleme hamur misali
Výcýk výcýk ruhlarý rahat býrakýn
Hamuru bozuk ise maya tutmaz
Tepesine korkuluk dikilmiþ gül aðacýnýn gölgesine
bülbül konmaz
Bilirsiniz çortmuk kütükten mertek olmaz
Siz ne kadar uðraþsanýz da
Göpü kýrýk kaðný düz yol almaz...

Caným Annem
Caným babam
Biriciðiniz de sizin gibi
Erkenden terki diyar eyleyiverdi.

Ah be güzel gözlüm
Dert keder tasa yalýmýndan mý göðündü
o koskoca ciðerin
Sineme hançer gibi saplanýrken
Yetim kalan defterlerin ve kalemin
Annesinin memesini arayan
Bebek misali seni arýyor dizelerin
Senin yokluðunda teline küstü öksüz sazýn
Belki de beni kýnýyordur
eþ dost akrabalar
Oysa
Yaralarým yedi kat yerin dibinden de derin...

Sam yeli vurunca savruldu bütün hayat aðacýmýzýn yapraklarý
Kör olasý yad eller sahradan da daha ýrak
Canlarýn canýný da yedin yuttun
Daha doymadýn mý mavana mideli kara toprak...

Gözlerine düþünce kazan kazan kýzýl köz
Gecenin koruna yetmez imiþ bunca buz kütlesi taþýyan söz
Yufkalýnca yürek
Tülbent misali zara dönünermiþ öz
Ve
Gecelerin koynunda buz kesermiþ daðarcýðýnda demlenen
henüz gün yüzü görmemiþ onca acý tatlý söz...

Þöyle
Kuþ uçmaz
Kervan geçmez
ýssýz bir daðýn heybesine atsam diyorum kendimi
Doruklardaki yeþil ile mavinin dudak arasýna
boylu boyunca uzansam
Ayak izimi bilen
Yürek sýzýmý duyan olmasa
Baðrýmdan artezyen misali fýþkýran o uçsuz bucaksýz
deryalarý kaynatan volkanlarý
Bir Allah
Bir benden baþka
hiç kimseler görmese
Ah be kader
Sa/vurdun yine keyfe keder...

Elbet bir gün
Birbiriyle yarýþmaktan býkacak bulutlar
Gelinlik bir kýz gibi durulacak
damarlarýmýzý derdest eden asi nehirler
Ve
Yine
Bütün ihtiþamýyla
Ufuklarý donatýp
Gözlerimizi kamaþtýracak GÜNEÞ......

Nafize


Sosyal Medyada Paylaşın: