Çocuk bir harf yazdý tahtaya;
zarif, kývrak, her kenarý bir masaldý harfin.
Gün geçti.
Çocuk bir harf yazdý tahtaya;
Naif, savruk, her kenarý gözyaþlarýyla dolu bir harf.
Ve; zarif, kývrak, her kenarý bir destan olan harf...
Ve; naif, savruk, her kenarý bir aðýt olan harf...
boðuþtular kuyruklarýyla.
Bu iki harf; paylaþmadýlar tahtayý
Oysa harflerin kaderiydi tahtalarda solmak...
Ve; zarif, kývrak, her kenarýný zulüm kaplamýþ harf,
Diðerinden eskiydi bu diyarda,
“Hakkýydý” tek baþýna, tek sesli harf olmak.
Ve; naif, savruk, her kenarýný intikam
kaplamýþ harf,
Nasýl yenik düþebilirdi?
Gerektiðinde hangi ses
yerine kulaklarda yankýlanacaktý.
Çocuk nokta iþaretledi yanlarýna,
Geniþ çapý, koca bir nokta.
Ve; zarif, kývrak, tahtayý sahiplenen harf
Kuyruðuna çizgiler ekledi bu noktadan.
Büyüdü, cümle oldu, kitap oldu.
Ve; naif, savruk, tahtada yuvarlanan harf
Tahtada kalmak için intikamýndan vazgeçti.
Naif ve savruk harf bir önsöz oldu diðerinin kitabýnda.
Ve; pek de çizgileri kalmayan harf
Böyle yaþam bulan kitabýn,
Kara zaferinin; masalýna, destanýna, hikayesine önsöz oldu...
Çocuk þaþýrdý;
Ne zariflik, ne naiflik kalmýþtý çizdiði harflerden geriye.
Piþman oldu onlarý bir tahtaya çizdi diye... #mþ 08/01/19
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.