Kýrmýzý bir zambak soldu önce sonra sana dair herþey çoktan bitmiþ bir körebe oyununun þaþkýn ebesiydim ben oyunun bittiðinden bir ben bîhaber seni halen ilk gördüðü yerde arayan þaþkýn bir ebe iþte... ama yoktun..!
Bir gül ölüsüne çarpardým sonra ve sana dair herþeye çoktan terkedilmiþ bir evin boþ bir odasýyým ben evin lanetinden bir ben bîhaber seni halen duvarlarýma kazýyordum boþ bir oda iþte ama yazýlmýyordun...!
Aðlýyordum Aðlýyordun
Islanan kirpiklerimin nemi kayýnca yanaklarýndan bir baykuþ en güzel sesiyle Ay karanlýk*þiirini okuyordu haziranýn en sarý dalýnda bir ’gitmek fiili’daha kýmýldýyordu kozasýnda..