Susarak gittin ya
Yoksun ya
Þýmardý ev
Þýmardý kazaðýn
Hatta!
Þu aynanýn yanýndaki
Sevdiðin tarak yok mu
Hepsi avaz avaz
Yokluðunu haykýrýyor
Baðýrýyor, Susturamýyorum
Birde sokak lambalarýna
Söz geçiremiyorum artýk
Tabi, niye aydýnlatsýnlar ki
Senin çiðnemediðin kaldýrýmlarý
Susarak gittin ya
Geceyi ikiye bölüyor yokluðun
Böyle zamanlarda
En iyisi çocuk olmak galiba
Her þey oyun tadýnda
Mesala,
Bir papatya alýyorum elime
Sevip sevmediðini deðil
Dönüp dönmeyeceðini soruyorum
Sonra,
Çaresiz susuyorum
Kýþ geliyor þehre
Üþüyorum!
Avuçlarýmýn arasýna düþüyor
Kar taneleri
Biriktiremiyorum
Eriyip gidiyor
Heveslerim gibi
Hatýrlatýyor iþte bu yokluk
Artýk sadece
Kardan adamlar düþleyen
O çocuk olmadýðýmý
Ve her defasýnda
Yokluðuna
Büyüyorum
Yokluðuna
Üþüyorum
Yokluðuna
Ölüyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.