gün terledi sýkýlarak köhne gülüþlerden yalanýn gözleri kovalarken doðrularý bir ödül alýrcasýna alkýþ tuttu hüznün elleri
esrikliðine mi isyan edeyim ruhumun yelkovanýna mý zamanýn ateþ parçalarý düþürüyor her bakýþý güneþin serpiliyor rüzgarýn sýrtýna ölüþlerim
yakarak aktý içime çöl sularý kýzýlý sürerek dudaðýna gecenin þimdi bir çöl kuþuyum seraplara kanat çýrpan bir palmiyenin gözyaþýnda yýkanan
içimde bir nehir yolu var deltalarý kýzýl, kýzýl çaðlayan yataklarýnda düþlerimdi kývranan
boynu bükük bir menekþe tuttu ellerimden kesti önümden uzayan yollarý çekti göðsüne beni sýmsýký sarar gibi emzirdi göðsünden akan mor geceleri o mor geceler ki gizemli kokular saçtý hepside mor rengi
HÜLYA ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahat çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.