Ýnadýmýn peþi sýra… Yüreðimde alev duygular, Boðazýma çöken hýçkýrýk, Bakýþlarým ufuk kýzýlýnda; Ýsyan gidiþlerim yok artýk.
Sarý inadýmýn öfke tetiði, Korkumun ense tokadý, Ayýþýðýnda kitap okumalarým, Kaçak sakýnmasý yazmalarým, Ýsyan gidiþlerimin kaynaðý; Babam yok artýk.
Yoksulluk kavruðu gövdeler, Toz toprak kokmuyor artýk. Hayata dair her þey, Ya çirkin, Ya da güzel. Köyümün kefeke sýrtlarýnda, Ne dýþbudaklar kalmýþ, Ne de meþeler.
Sanki bütün bunlar, Ve isyaným, Babamla toprak olmuþlar. Nazmi METÝN Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazmi Metin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.