Babamın çocukluğu bana emanet

Babamýn çocukluðu zamanýnda yaþamak istedim
Haydi bakalým o zaman þimdi yaþama zamaný
Babamýn çocukluðu bana emanet
Yazmaya baþlýyorum

Okula giderdim yamalý pantolonla
Seneye de giyeceðim bir numara büyük ayakkabýlarýmla
Defterim kitabým koltuðumun altýnda
Aklýmý baþýma alýp okula gidiyorum

Kafamda iyi çalýþýyor ha
Fizikten sözlüye kaldýrdý hoca
Boyumda biraz kýsaydý tahtaya yazmaya çalýþýnca
Parmaklarýmýn ucunda duruyordum tabaný yýrtýk ayakkabýlarýmla

Ben zekiyim aklým bir karýþ havada
Ayakkabýnýn altý delik dedi sýra arkadaþým sevgilim gonca
Öðretmen tebrik etti sözlüden 10 alýnca
Unuttum sevincimi fakir bir çocukça

Sonra eve gittim karným acýktý sofrada
Bir tas kuru fasulye bir baþ soðan olunca
Mutluyduk karnýmýz doyunca
Mutluyduk gecemizi aydýnlatan gaz lambasýyla

Misafirlerle beraber ayný odada
Baþladým derslerimi çalýþmaya
Büyükler muhabbet ediyordu girdim laf arasýna
Haklýydým kendimce ben ama annemden yediðim tokattan sonra
Baþladým aðlamaya

Benim bir odam olmadý
Evde oda var lakin soðuk
Bu düzen benim için bozuktu
Çünkü bunu yazan özgüvensiz bir çocuktu

Çocuklar herþeyi bilir
Fakir düþüncelerin içinde yetiþen
Parasýzlýða üzülmeyen
Yýrtýlmýþ bir düþünceyle gelecek gençliðime
Þimdiden merhaba diyorum


Sosyal Medyada Paylaşın: