An-2

Öyle anlar vardýr ki, geçer gider ardýndan,
Derin izler býrakýr, çýkmak bilmez yâdýndan.

Acaba gerçek miydi, düþ müydü bilemezsin,
Bir daha yaþamaktan baþka þey dilemezsin.

Ýþlerken yüreðine acý veren bir kurþun,
Kuytulara çekilir, kendinle konuþursun,

Yitirir manasýný, yardan gayrý ne varsa,
Ýçindeki tek arzu; gelse, yeniden sarsa.

Kaparsýn gözlerini, dalarsýn o anlara,
Kendin de þaþýrýrsýn, o anda olanlara.

Hissederken sinende, sýcacýk nefesini,
Duyar gibi olursun, fýsýldayan sesini.

Silinir çevre, mekân, yalnýz iki can kalýr,
Gam kederin yerini, tatlý heyecan alýr.

Hafiften baþ dönmesi, anlatýlmaz bir hoþluk,
Esrik duygular dolu, mey içmeden sarhoþluk.

Bir isim veremezsin, yaþadýðýn bu hale,
Kaptýrýrsýn kendini, mest edici hayale.

Ýstersin donsun zaman, artýk geçip gitmesin,
Eðer bu bir düþ ise, ne olur hiç bitmesin.


Sosyal Medyada Paylaşın: