Bendeniz bütün külfetimle göğe bakan bir penceredeyim, Başucumda bana baktıkça ağıt yakan bir sümbülleyim, Rüzgârın ahenkli vuruşuyla kuruyan yüzümden, Maviliklere dalıp gidiyorken yine düşlerdeyim.
Yukarıdan dalıyorum şu hırçın sefillere, Bir nebze öfke hüsn-i zan ediyor ufacık kalplere, Elleri kırk yılın emeğinde, kalkıyor masum bir bedene, Bilgili diye geçinen dil, cehalet püskürüyor yıkanmış beyinlere.
Bir mavi saçaklı uçurtma yükseliyor aşağıdan göğe, Rüzgârla dans ediyor ’hala bir umut var’ dercesine, Soluk yüzüm usulca düşüyor avuçlarımın içine, Bir mavi saçaklı uçurtma, gülümsetiyor beni sessizce. Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan Çardak Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.