Bendeniz bütün külfetimle göðe bakan bir penceredeyim, Baþucumda bana baktýkça aðýt yakan bir sümbülleyim, Rüzgârýn ahenkli vuruþuyla kuruyan yüzümden, Maviliklere dalýp gidiyorken yine düþlerdeyim.
Yukarýdan dalýyorum þu hýrçýn sefillere, Bir nebze öfke hüsn-i zan ediyor ufacýk kalplere, Elleri kýrk yýlýn emeðinde, kalkýyor masum bir bedene, Bilgili diye geçinen dil, cehalet püskürüyor yýkanmýþ beyinlere.
Bir mavi saçaklý uçurtma yükseliyor aþaðýdan göðe, Rüzgârla dans ediyor ’hala bir umut var’ dercesine, Soluk yüzüm usulca düþüyor avuçlarýmýn içine, Bir mavi saçaklý uçurtma, gülümsetiyor beni sessizce. Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan Çardak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.