Sensiz seviyorum seni, sessiz beklediðim dolapta. Evsiz insanlarýn kalbinde, eski kitaplarýn arasýnda. Ve özlüyorum haliyle, "nasýlsýn, nerdesin." Ýçimde bir yerdesin aslýnda, susuyorsun. Yok oluyorsun, izsizleþiyor ruhum. Orada olmadýðýný anlýyorum, zaten hiç orada olmamýþtýn. Rahat bir nefes alýyorum ardýndan. Uzaktan geldiðini gördüðümde... Meraktan aklým çýkmýþ sanki.
Sensiz sevmiyorum seni. En içte kýrýklarým. Neden içimde deðilsin, neden Ýçimde hýçkýrýklarýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
serhatkaraman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.