Affet Anneciğim

Öyle piþmaným ki seni aramadýðým için,
Bir anda düþünemedim seni affet anneciðim..
Meðer senin kollarýndayken huzur doluymuþ gözlerim,
Þimdi seni arýyor gözlerim sen yoksun affet anneciðim..

Hiç gelmiyorsun rüyalarýma yoksa dargýn mýsýn bana ?
Ýstemeden kýrdým kalbini affet anneciðim..
Dilim kurusaydý da hiç konuþamasaydým,
Sana kötü söz söyledim affet anneciðim..

Sesine muhtaç kalan kulaklarým çýnlýyor,
Seni bekliyor küçük bir umut var hissediyor,
Yokluðuna hasret süren gözlerim seni istiyor anneciðim..
Nereden bilecektim sensiz geceler hep karanlýk,
Sensiz gündüzler ise birer kabus olacak!
Adýný bir türlü koyamadým bu ayrýlýðýn..
Dön ne olur, dön..
Seni özleyen yüreðimin en derininde bir sen var!
Seni bekliyor,
Býraktýðýn son yerde hasretinle yaþýyor anneciðim..

Yazýyorum sana belki duymuþsundur sesimi,
Sana gelemiyorum affet anneciðim..
Çaresizliðime isyaným sindi,
Derdime dermaným nerede kaldý!
Gözlerimde hatýralarýn canlanýyor,
Seni görebilseydim keþke son bir defa!
Yüreðim kanýyor..
Yüreðim kanýyor.. Beni, Affet Anneciðim...

15.05.2005
Sosyal Medyada Paylaşın: