Bu þiiri seni bekleme duvarlarýndan zapta geçiyorum Kirpiklerimden dökülen mürekkeple not düþüyorum Yanaklarým gönül vadisine giden bir nehir yolu Dudaklarým tuzlu sel taþkýnlarýna yatak oluyor.
Zaman kavramýný önemsemediðim bir halden geçiyorum Omuzlarýmýn deðil, kalbimin taþýdýðý yükten yoruluyorum Bakýþlarýnda inþa ettiðim þehirler yokluðunu yaþýyor Ýçimdeki yangýnlara su taþýyor gözlerim.
Ömrüme vuran aþkýn en güzelinde tutuluyor aklým Burnumun direðini sýzlatan bir aðrýdan kaçar gibi Dizginlerini koparmýþ deli bir tay misali Göðsümün kafesinde dört nala koþuyor özlemin.
Kalbimin peydahladýðý aþk, sancýlar doðuruyor “Gönülden gönüle” varamýyor “yol gizli gizli” Odamýn duvarlarýna çarpan yokluðunda kayboluyorum Sana ulaþmayý denediðim tüm yollar sensizliðe çýkýyor.
Bu þiiri iyi olasýn diye huzur-i haktan zapta geçiyorum Avuçlarýmda Amin’le diye dualar biriktiriyorum Yüzüm kýblegâhdan ve alným secdelerden kalkmadan Bir ses, bir nefes ve amin ol karýþ yakarýþlarýma. Sosyal Medyada Paylaşın:
Semihhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.