BİLEMEDİM
Efsunlu gözlerine esir oldu gözlerim
Kayboldum bebeðinde kendimi bulamadým
Ýçten içe yandýrdý þu sönmeyen közlerim
Doyasýya bakýp da muradým alamadým
Gece gündüz adýný aya güne ünlerken
Sele döndü yaþlarým þarkýmýzý dinlerken
Hasretin rüzgarlarý dertlerimi binlerken
Dar geldi sensiz cihan bir yerde kalamadým
Ýzlerini aradým köþe bucak yokladým
Kokunu verir diye her çiçeði kokladým
Kaderime rest çekip tavrým ile þokladým
Gözlerimde hayalin uykuya dalamadým
Yýllar çabucak geçti sanki rüzgar hýzýnda
Mutluluða ermedik baharýnda yazýnda
Yüreðim buza kesti sensizlik ayazýnda
Garip kalmýþ baþýmý sevdaya salamadým
Vakit saat gelince erenlerden soruldum
Sevim yokmuþ dediler, can evimden vuruldum
Feleðin çemberinden geçe geçe yoruldum
Þaþýrdým saðý solu ne yapsam bilemedim
Sevim GÜLER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.