ne zaman kendime uyansam soluksuzlaþýyorum hiçliðime peþin sýra inanmak istiyorum cebimdeki dünden kalan son rengin þavkýna
ne zaman kendime tutuþsam anlamsýzlaþýyorum cennetime peþin sýra inanmak istiyorum koþtukça biten, durdukça büyüyen yolun sonu olduðuna
ne zaman aþka uyansam kýþ topraðýmda ay çiçekleþiyor iklimlerim karaladýðým birkaç satýr þiir oluyor kýblem, dua dua sökülüyorum ölümden yaþama
ne zaman bize uyansam perileþiyor inancým inançsýzlýðýma yaþanasý cümlelere parantezleþiyor açmazlarým geçmiþime noktalý, geleceðime okkalý dem çekiyorum
haydi aç þimdi gözlerini sende inancýna uyan sevgili inanmak aþkýn yarýsýdýr aþk olmak ise inancýnýn diðer yarýsý…
ilhanaþýcýocakikibinondokuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.