Günaydýn diyecek kimsem kalmadý anne. Bir günaydýný sýðdýramýyorum koca güne. Gün bana dargýn, Ben düne sargýn... Öyle sýkýþtý ki dün gece kalbim Þimdi dedim... Þimdi öleceðim.
Ruhum debeleniyor, Ruhum çýðlýk çýðlýða anne. "Býrak beni, býrakda gideyim. Hiç bu kadar dar olmamýþtý yerim! 1,65’e sýðamýyorum..." Daralýyorum anne.
Zehirli bir çýban göðsüme batýyor. Kývranýyorum, kývranýyorum ama ölmüyorum... Sarmaþýk tüm bedenimi sarýyor... Ýlk defa birinin kalbimi parçalamasýna izin veriyorum anne. Daðýlýyor zehri içime. Uyuþuyor bedenim, Diþimi sýkýp, "þifa olsun" diyorum çaresizce... Zehr-i þifa olsun
D.G.K.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Derinden dökülenler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.